Η Ιπτάμενη Περιστερά

Η ιπτάμενη περιστερά ή πετομηχανή είναι ο πρώτος ιπτάμενος μηχανισμός της Ιστορίας. Επινοήθηκε και κατασκευάστηκε από τον Αρχύτα τον Ταραντινό. Επρόκειτο για ένα μοντέλο σύγχρονου σχεδόν αεροπλάνου, όχι μεγαλύτερου από μισό μέτρο, σε σχήμα πουλιού, είχε δηλαδή πτερυγιοφόρο αεροδυναμική άτρακτο. Η περιστερά ήταν ξύλινη και πετούσε χάρη στον συμπιεσμένο αέρα που υπήρχε στο εσωτερικό της. Ο φιλόσοφος Φαβωρίνος αναφέρει πως αν η περιστερά προσγειωνόταν δεν ήταν δυνατό να ξαναπετάξει. Αποτελούνταν από τον κοίλο κορμό ο οποίος ήταν γεμάτος με αέρα, από τα ζυγιασμένα φτερά, από τη σύριγγα εξόδου του αέρα και από την οπή και την βαλβίδα εισόδου του αέρα με τη βοήθεια ενός φυσερού. Η περιστερά του Αρχύτα πέταξε διασχίζοντας απόσταση διακοσίων περίπου μέτρων, φαινόμενο μοναδικό. Σύμφωνα με τις απόψεις σύγχρονων επιστημόνων, το επίτευγμα εκείνο πραγματοποιήθηκε βάσει της αρχής της αεριώθησης.

Η Αυτόματη Θεραπαινίδα

Η αυτόματη θεραπαινίδα είναι ένα ρομπότ στο οποίο όταν τοποθετούσες ένα άδειο κύπελλο στο αριστερό του χέρι, το οποίο ήταν σε έκταση, τότε αυτό κατέβαινε από το βάρος και πλησίαζε το ακίνητο δεξιό χέρι, που κρατούσε μια οινοχόη. Όταν έφτανε στην οινοχόη, το αυτόματο γέμιζε τη φιάλη με τόσο ποτό, όσο ήθελε κάποιος να πιει. Στη συνέχεια έριχνε νερό, το οποίο αναμειγνυόταν με το ποτό. Το συγκεκριμένο ρομπότ κατασκεύασε ένας μηχανικός της σχολής της Αλεξάνδρειας, ο Φίλων ο Βυζάντιος.

Μηχανισμός των Αντικυθήρων

Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι ένα αρχαίο τέχνημα που πιστεύεται ότι ήταν ένας μηχανικός υπολογιστής και όργανο αστρονομικών παρατηρήσεων, που παρουσιάζει ομοιότητες με πολύπλοκο ωρολογιακό μηχανισμό. Ανακαλύφθηκε το 1900 σε ναυάγιο ανοικτά του Ελληνικού νησιού Αντικύθηρα και χρονολογείται μεταξύ του 150 με 100 π.Χ. Ο μηχανισμός είναι η αρχαιότερη σωζόμενη διάταξη με γρανάζια. Είναι φτιαγμένος από μπρούντζο σε ένα ξύλινο πλαίσιο και έχει προβληματίσει και συναρπάσει πολλούς ιστορικούς της επιστήμης και της τεχνολογίας αφότου ανακαλύφθηκε. Υποστηρίζεται ότι ήταν ένας αναλογικός υπολογιστής σχεδιασμένος για να υπολογίζει τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων. Ο μηχανισμός φέρει 30 οδοντωτούς τροχούς οι οποίοι περιστρέφονται γύρω από 10 άξονες. Η λειτουργία του μηχανισμού κατέληγε σε τουλάχιστον 5 καντράν, με έναν ή περισσότερους δείκτες για το καθένα. Ο μηχανισμός αυτός έδινε τη θέση του ήλιου και της σελήνης καθώς και τις φάσεις της σελήνης. Μπορούσε να εμφανίσει τις εκλείψεις ηλίου και σελήνης βασιζόμενος στον βαβυλωνιακό κύκλο του Σάρου. Τα καντράν του απεικόνιζαν επίσης τουλάχιστον δύο ημερολόγια, ένα ελληνικό βασισμένο στον Μετωνικό κύκλο και ένα αιγυπτιακό, που ήταν και το κοινό "επιστημονικό" ημερολόγιο της ελληνιστικής εποχής.